De dagen in die kliniek begonnen goed. Het personeel was aardig, er waren aardige mensen, de faciliteiten waren top en ik had het hartstikke naar mijn zin. Toen ging het fout. Mijn vader kreeg een beroerte en moest naar het ziekenhuis. Mijn moeder was er kapot van, ze kon mijn vader ook niet bezoeken want ze mocht de kliniek niet verlaten. En ik moest iedere keer 25 kilometer fietsen om mijn vader te zien, en dat kon dan maar een half uurtje. Mijn vijftiende verjaardag was ook alweer geweest, maar ik heb het nooit gevierd. Het enige wat ik kreeg was een lekker ontbijt en een lading aan papierwerk, want ik had een bijbaantje als receptioniste in de tijd dat ik in de kliniek was. Met de kleine beetjes geld die ik verdiende kon ik met de bus of de taxi naar mijn vader toe. Maar na twee maanden hoefde dat ook niet meer. Hij was overleden tijdens een controle. Mijn moeder was nog kapotter, en ik kon alleen maar depressief naar buiten kijken. Zo ging dat nog twee maanden en er was alweer een jaar voorbij, dus mijn moeder mocht er eindelijk weer weg. We namen een klein rijtjeshuis ergens aan de rand van de stad en mijn leven kwam weer op de rails.
Ik ging weer naar school, mijn moeder werkte in de supermarkt en het ging echt weer goed. Iedere week bezochten we het graf van mijn vader en legden er een bosje bloemen neer. Op school was ik in een andere klas terecht gekomen en ik kreeg een nieuwe vriendin: Tjitske. We konden het na een week al met elkaar vinden en deden echt alles samen.
Op een middag kwam ik thuis uit school en zag mijn moeder gewoon het huishouden doen. Ik liep door naar boven en begon meteen aan mijn huiswerk. Toen ik 's avonds klaar was kwam ik beneden en mijn moeder was spoorloos. Ze moest hier ergens zijn.... Ik keek rond en iets in me zei dat ik in de keuken moest kijken. De planken waar de flessen alcohol op stonden waren leeg. Ik raakte in paniek. Mijn moeder moest gewoon dronken zijn. Ik keek in alle hoeken en gaten en vond haar uiteindelijk naast het toilet, bewusteloos, zonder hartslag of een ander teken van leven. Ze had een brief in haar handen geklemd.
Op een middag kwam ik thuis uit school en zag mijn moeder gewoon het huishouden doen. Ik liep door naar boven en begon meteen aan mijn huiswerk. Toen ik 's avonds klaar was kwam ik beneden en mijn moeder was spoorloos. Ze moest hier ergens zijn.... Ik keek rond en iets in me zei dat ik in de keuken moest kijken. De planken waar de flessen alcohol op stonden waren leeg. Ik raakte in paniek. Mijn moeder moest gewoon dronken zijn. Ik keek in alle hoeken en gaten en vond haar uiteindelijk naast het toilet, bewusteloos, zonder hartslag of een ander teken van leven. Ze had een brief in haar handen geklemd.
Lieve Floor
Ik heb altijd van je gehouden
Je moet weten dat ik dit bewust doe, ik kan niet zonder papa leven
het spijt me zo erg
Alle ellende die ik je heb bezorgd
Ik hoop dat je zonder mij een beter leven krijgt, je verdient het beste
Ik kon het je gewoon niet vergeven
Liefs mam